برند ترکیبی از نام ، سمبل ، نشانه ، طرح ، شعار ، علامت یا ترکیبی از آنهاست که موجب شناسایی محصول، تمایز آن از سایر محصولات و انتقال یک مفهوم یا احساس به مخاطب می شود.
ثبت برند باعث جلوگیری از سواستفاده ی متقلبان می شود و از عرضه ی کالاهای مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری دیگری هستند جلوگیری به عمل می آورد.
ثبت علائم تجاری به دو نوع تقسیم می شود :
الف ) ثبت برند در ایران
ب) ثبت برندهای بین المللی ( مادرید )

ثبت برند در ایران
در ایران برای اولین بار در سال 1304 قانونی برای ثبت و حمایت علایم تجاری و صنعتی تصویب گردید که بعداَ در سال 1310 مورد تجدید نظر قرار گرفت.علاوه بر قانون مزبور و آیین نامه اجرایی آن، ماده 249 قانون مجازات عمومی نیز مواردی را برای حمایت علایم تجاری ثبت شده پیش بینی نموده است.
ثبت علایم تجاری و اختراعات در اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در تهران که یکی از ادارات ثبت است انجام می گیرد. ماده 6 قانون ثبت علایم تجاری اداره ثبت علایم را شعبه مخصوصی از دفتر دادگاه شهرستان تهران می شمارد و به این ترتیب اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی قادر است تصمیماتی راجع به قبول یا رد علایم به عنوان شعبه دادگاه شهرستان اتخاذ کند.
ثبت علامت تجاری جز در مواردی که قانون تکلیف نموده باشد اختیاری است، لیکن علیرغم عدم الزام قانونی، تجار بدلیل برخورداری از حمایت قانونی و نیز استفاده از شهرت و کارمایه تجاری و امتیازهای مادی و معنوی نسبت به ثبت علامت تجاری اقدام می کنند.
به موجب مصوبه ی سوم اردیبهشت 1328 هیاًت وزیران، ثبت علائم برای هر یک از این موارد اجباری است:
الف) داروهای اختصاصی مورد استفاده ی طبی
ب) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص عرضه می شوند.
ج) آب های گازدار
ه) لوازم آرایش که برای استعمال مستقیم بر روی پوست انسان به کار می رود.
لذا به موجب این ماده، تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در آن آیین نامه، اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بوده و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود:
الف-اسم تجاری و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا
ب-شماره ثبت علامت در ایران
ثبت علائم تجاری،صنعتی و خدمات دارای محدودیت قانونی است.قانون ثبت علائم و آیین نامه اصلاحی اجرایی مصوب سال 13337 ثبت علائم ذیل را ممنوع نموده است:
_علائم رسمی،دولتی و مملکتی نظیر پرچم ایران،علائم وزارتخانه ها،هلال احمر،علائم نیروهای مسلح و ….
_علایمی که قبلاَ خود یا مشابه آن به ثبت رسیده باشد.
_علائم منافی عفت عمومی ونظم و انضباط اجتماعی
_علائمی که دارای اسم و عبارت عمومی باشد و دولت استعمال آن را تحت علامت تجاری منع کرده باشد.
مدارک مورد نیاز برای ثبت نام و علامت تجاری عبارت است از :
1- مدارک مثبت هویت متقاضی
الف) اشخاص حقیقی:کپی شناسنامه و کپی کارت ملی
ب) اشخاص حقوقی:آخرین روزنامه رسمی دلیل مدیریت کپی شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
2- مدارک نماینده قانونی: چنانچه تقاضا توسط نماینده قانونی(وکیل،دارنده یا دارندگان حق امضا برای اشخاص حقوقی و ….) به عمل آید مدارک آن ضمیمه گردد.
3-10 نمونه گرافیکی یا کپی یا تصویر از علامت درخواستی حداکثر در ابعاد ده در ده سانتی متر
4- در صورت سه بعدی بودن علامت ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
5- ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوط
6- استفاده از حق تقدم: چنانچه متقاضی ثبت بخواهد به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج از کشور از مزایای حق تقدم(حداکثر 6 ماه) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم کنند.
7- نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی و تاییدیه مقام صلاحیت دار

ثبت بین المللی برند
به منظور حمایت از حقوق ناشی از علائم تجاری ، تعدادی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس، اتحادیه بین المللی را جهت حمایت از مالکیت صنعتی در راستای کنوانسیون مزبور تشکیل داده و در آن سیستم مادرید را به عنوان دستورالعمل ثبت بین المللی علائم تجاری تصویب نمودند.
این سیستم شامل دو معاهده : موافقتنامه مادرید مورخ 1891 و پروتکل مرتبط با آن مصوب 1989 و همچنین آیین نامه مشترک می باشد.
لازم به ذکر است که درخواست ثبت بین المللی صرفاَ از طریق دفاتر مالکیت صنعتی کشورهای عضو سیستم مادرید امکان پذیر بوده و منوط به ثبت در کشور مبدا می باشد.

وجوه عمده موافقت نامه مادرید :
– درخواست کننده می بایست تبعه کشوری باشد که طرف قرارداد موافقتنامه یا دارنده اقامتگاه یا مقر حقیقی و موثر صنعتی با تجاری در چنین کشوری باشد.
– مبتنی بودن اظهارنامه بین المللی بر ثبت ملی در کشور مبدا که ثبت اساسی نام دارد.
– ثبت بین المللی از طریق اداره علائم تجاری کشور مبدا به دفتر بین المللی وایپو تسلیم گردد.
اداره ملی می بایست علامت را از سه جنبه زیر مورد تایید قرار دهد :
الف- علامت موضوع درخواست اظهارنامه ثبت بین المللی همان علامت موضوع ثبت اسامی و ملی است.
ب- کالاها و خدمات مورد نظر جهت حمایت با موارد مندرج در ثبت اساسی یکسان است. ( ثبت علامت را در داخل کشور مبدا ، ثبت اساسی گویند ) .
ج- صاحب علامت همان شخص دارنده ثبت ملی است ، گواهی و تایید نماید.
کشور مبدا یعنی کشوری که ثبت ملی در آن صورت می گیرد طبق ماده 1 بند 3 موافقت نامه باید :
الف – کشور طرف قرارداد مادرید باشد و متقاضی مقر حقیقی و حقوقی موثر صنعتی یا تجاری در آن داشته باشد.
ب- در صورت نداشتن چنین مقری اقامتگاه متقاضی در کشور طرف موافقتنامه باشد.
ج – در صورت داشتن دو شرط فوق متقاضی تبعه آن کشور باشد.
هزینه هایی هم که برای ثبت علامت در موافقت نامه مادرید پیش بینی شده است عبارتند از :
– حق الثبت اساسی ، جهت پوشش دادن هزینه های دفتر بین الملل مرتبط با ثبت بین المللی .
– حق الثبت تکمیلی که برای تعیین کشورهای مورد نظر برای تحصیل حمایت می باشد و هزینه آن برای تمام کشورها یکسان است.
– حق الثبت ضمیمه ایی ، زمانیکه فهرست کالاها و خدمات درخواست شده جهت حمایت بیش از سه طبقه از طبقه بندی بین المللی باشد.
نظام مادرید در جهان بسیار موفق بوده است. بیش از 80 کشور ( شامل کشورهای صنعتی، توسعه یافته و در حال توسعه ) طرفدار و عضو این نظام هستند. تقریباَ نصف این کشورها در ده سال گذشته به آن ملحق شده اند و کشورهای زیادی نیز در حال الحاق به آن می باشند که این آینده امید بخشی را برای نظام مادرید در پی خواهد داشت.
کشورهای عضو سیستم بین المللی مادرید :
1 ) ایران 2 ) آنتیگوا و بارباردو 3 ) آلبانی 4) ارمنستان 5) بن ایر 6) اتریش 7) استرالیا 8) آذربایجان 9) بوسنی و هرزه گوین 10) بلژیک11) بلغارستان 12) بحرین13) بوتان 14) بوتسوان 15) بنلوکس 16) بلاروس17) سوئیس 18) چین 19) کوبا 20 ) قبرس21) جمهوری چک 22) آلمان 23) دانمارک 24) الجزیره 25) استونی 26) مصر27) اتحادیه اروپا 28) اسپانیا 29) فنلاند 30) فرانسه 31) انگلستان32) گرجستان33) غنا 34) یونان35) کرواسی36) مجارستان 37) ایسلند 38) ایرلند39) ایتالیا 40) ژاپن 41) کنیا 42) قرقیزستان 43) کره شمالی 44) کره جنوبی45) قزاقستان 46) لیختن اشتاین 47) لیبریا 48) لسوتو49) سائوتومه و پرنسیپ 50) لیتونی 51) موروکو52) موناکو53) مولداوی 54 ) مونته نگرو 55) ماداگاسکار 56) مقدونیه 57) مغولستان 58) موزانبیک 59) نامیبیا 60) نروژ61) عمان 62) هلند 63) لهستان 64) پرتغال 65) رومانی 66) روسیه 67) سودان 68)سوئد 69) سنگاپور 70) اسلوونی 71) اسلوواکی 72) سبیرالئون 73) سان مارینو 74) سوریه 75) تاجیکستان 76) ترکمستان 77) ترکیه 78) اوکراین 79) آمریکا 80) ازبکستان 81) ویتنام 82) زامبیا 83) کوراکائو 84) سینت مارتین 85) سوازیلند
مدارک لازم جهت ثبت بین المللی نام و علامت تجاری به قرار ذیل است :
1- ارائه نامه درخواست جهت ثبت بین المللی علامت خطاب به اداره ثبت علایم تجاری با درج اسامی کشورهای مورد نظر
2- ارائه معرفی نامه بر روی سربرگ شرکت همراه با امضای مدیران و دارندگان حق امضا و با مهر شرکت برای اشخاص حقوقی و در صورت مراجعه وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری
3- ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی مدیران و دارندگان حق امضای شرکت
4- ارائه روزنامه تاسیس و آخرین تغییرات شرکت برای اشخاص حقوقی
5- ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی برای اشخاص حقیقی
6- ارائه اصل گواهی ثبت علامت تجاری در ایران جهت رویت و کپی آن جهت رویت و کپی آن جهت ضبط در پرونده یا ارائه کپی مصدق گواهی ثبت علامت تجاری
7- تکمیل فرم مخصوص لاتین
8- در صورت مراجعه به وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری
9- رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اظهارنامه بین المللی
ارائه راهکارهای حقوقی مناسب را از متخصصان مجرب ما در مرکز حقوقی ثبتیکال بخواهید ..

تنها کشورهایی که عضو کنوانسیون پاریس هستند می توانند از حمایت در ایران هم برخوردار گردند.

ثبت شرکت ثبتیکال - https://sabticall.com